شعر

به شعر پناه برد از جهان مسکوت در خط خشک زمان.

ح برگشته، دیروز در کتابخانه ارتباطی داشتیم و کم کم دارد برمی‌گردد. و دوباره حس ناامنی و اضطراب و آرامش به دلم می‌ریزد. دیشب دوباره تا دیروقت نخوابیدم و امروز دوبارع دیر بیدار شدم. او اگر قرار باشد من و زندگی‌ام را از من بگیرد. نمی‌دانم چه می‌خواهم .‌

شعر تنها گریزگاه من است در این جهان مسکوت